2 نوامبر 2022- بر اساس مطالعه جدیدی که در مجلهBMJ Open Diabetes Research and Care  منتشر شده است، دسته ای از داروهای دیابت نوع 2 که به عنوان سولفونیل اوره ها شناخته می شوند، ممکن است خطر زوال عقل را افزایش دهند، در حالی که گروه تیازولیدین دیون ها (TZDs) ممکن است خطر زوال عقل را کاهش دهند.

زوال عقل یا اختلال شناختی پیشرفته، با دیابت نوع 1 و 2 ارتباط دارد. مطالعات نشان داده است که برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1، هم سطح قند خون بالا و هم پایین با خطر بالاتر زوال عقل مرتبط است. هنگامی که صحبت از دیابت نوع 2 می شود، کنترل ضعیف قند خون به ویژه با خطر بالاتر زوال عقل مرتبط است. علاوه بر کنترل قند خون، عوامل سبک زندگی ممکن است در پیشگیری از زوال عقل نقش داشته باشند، از جمله داشتن فعالیت بدنی کافی و پیروی از رژیم غذایی سرشار از آنتی اکسیدان و فیبر و در عین حال اجتناب از غذاهای التهاب آور.

در مطالعه ی اخیر، محققان خطر ابتلا به زوال عقل را در 559106 جانباز ارتش ایالات متحده که به دیابت نوع 2 مبتلا بودند، بررسی کردند. تمام شرکت کنندگان در مطالعه، در زمان شروع مصرف داروی دیابت برای اولین بار، حداقل 60 سال سن داشتند و میانگین سنی همه شرکت کنندگان 65.7 سال بود. افرادی که مصرف متفورمین، یک سولفونیل اوره (مانند گلیبورید، گلی‌پیزید، یا گلیمپراید)، یا یکTZD (مانند پیوگلیتازون) - یا دو مورد از این داروها - را از ژانویه 2001 تا دسامبر 2017 شروع کرده، و دارو یا داروهای تجویز شده خود را حداقل به مدت یک سال مصرف می کردند، واجد شرایط شرکت در این مطالعه بودند. میانگین دوره پیگیری که در آن موارد جدید زوال عقل ثبت شد، 6.8 سال بود.

سولفونیل اوره با خطر بیشتر زوال عقل مرتبط است

نرخ کلی موارد جدید زوال عقل در طول دوره پیگیری، 8.2 مورد برای هر 1000 سال زندگی بود. محققان شرکت ‌کنندگانی که متفورمین مصرف کردند را به‌عنوان گروه کنترل برای مقایسه انتخاب کرده و دریافتند که شرکت‌کنندگانی که حداقل یک سال TZD مصرف کرده‌اند، ۲۲درصد کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند. احتمال ابتلا به زوال عقل در افرادی که هم متفورمین و هم TZD مصرف می کردند نسبت به کسانی که به تنهایی متفورمین مصرف می کردند، 11 درصد کمتر بود. از سوی دیگر، شرکت کنندگانی که سولفونیل اوره مصرف کردند، 12 درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

محققان همچنین دریافتند که خطر حمله قلبی یا آترواسکلروز (تجمع یک ماده چرب به نام پلاک در داخل شریان‌ها) در مصرف ‌کنندگان سولفونیل اوره بیشتر و در مصرف ‌کنندگان TZD کمتر است، که نشان می‌دهد اثرات قلبی عروقی ممکن است مسئول افزایش یا کاهش خطر زوال عقل مرتبط با این داروها باشد. به نظر نمی رسد اثر داروها بر کنترل قند خون به طور بالقوه خطر زوال عقل را در شرکت کنندگان توضیح دهد، زیرا تفاوت معنی داری درA1C (معیار کنترل طولانی مدت گلوکز خون) در هر یک از گروه های درمان دارویی وجود نداشت.

محققان نوشتند: یافته‌های ما اطلاعات بیشتری را برای کمک به انتخاب داروهای دیابت توسط پزشکان برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 خفیف یا متوسط ​​و در معرض خطر بالای زوال عقل فراهم می‌کند. با توجه به جمعیت غالباً سفیدپوست و مرد [کهنه سربازان] در این مطالعه، به مطالعاتی در آینده در میان جمعیت‌های متنوع‌ تر برای تأیید این یافته‌ها نیاز است.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/11/02/some-type-2-diabetes-drugs-linked-to-higher-or-lower-dementia-risk/